Edelpapegaaien – Inleiding

Bij de edelpapegaaien wordt slechts één geslacht beschreven met tien ondersoorten. Edelpapegaaien zijn prachtige vogels die door de unieke structuur van hun bevedering op de kop, de borst en de nek, van zijde lijken te zijn. Deze zijdeachtige harige structuur van de veren wordt veroorzaakt doordat de veren haakjes missen. Een ander uniek aspect is het verschil in uiterlijk tussen man en pop. Beide geslachten verschillen namelijk zo erg van elkaar dat ze vroeger voor afzonderlijke soorten werden gehouden. De poppen van de edelpapegaaien zijn overwegend rood van kleur en de mannen groen. Edelpapegaaien komen voor op Nieuw-Guinea en op verschillende eilanden die er in de buurt liggen. De meest gehouden edelpapegaaien in Europa zijn de Nieuw-Guinea edelpapegaai (Eclectus roratus polychloros), de Solomon edelpapegaai (Eclectus roratus solomonensis) en in mindere de Halmahera edelpapegaai (Eclectus roratus vosmaeri). De andere ondersoorten komen niet of misschien sporadisch voor in Europese volières. Binnen het geslacht eclectus worden de volgende ondersoorten onderscheiden:

Edelpapegaai of Grote edelpapegaai –          Eclectus roratus roratus

Halmahera edelpapegaai –                              Eclectus roratus vosmaeri 

Cornelia edelpapegaai –                                  Eclectus roratus cornelia

Riedel’s edelpapegaai –                                   Eclectus roratus riedeli 

Nieuw-Guinea edelpapegaai –                       Eclectus roratus polychloros 

Aru edelpapegaai –                                          Eclectus roratus aruensis

Biak edelpapegaai –                                         Eclectus roratus biaki 

Australische edelpapegaai –                           Eclectus roratus macgillivrayi   

Solomon edelpapegaai –                                 Eclectus roratus solomonensis 

Westerman’s edelpapegaai* –                        Eclectus roratus westermani 

* De Westerman´s edelpapegaai (eclectus roratus westermani) wordt verder niet behandeld op deze website omdat deze ondersoort niet meer in de volière voorkomt en er over de leefwijze verder niets bekend is.

A. van Kooten